7) Όσοι δε εδέχθησαν αυτόν...(Δέχομαι) έλεγχος-διάκριση

Μετά την προσευχή που μαθαίνω να παίρνω την δύναμη του Θεού όταν ζητώ με πίστη, σειρά έχει τώρα να μάθω πως να παίρνω πάλι ενέργεια και ευεργετήματα με το να δέχομαι τον Χριστό όταν χτυπάει την πόρτα μου,Εγώ όσους αγαπώ, ελεγχω και παιδεύω γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανοησον. Ιδού, ισταμαι εις την θυραν και κρούω εάν τις ακουση της φωνής μου και ανοίξει την θυραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνίσει μετ αυτού και αυτός μετ εμου. (Αποκ. 3:19-21).

Εδώ θα κάνω πάλι μια δική μου ομολογία από την εμπειρία μου στο Χριστό. Είχαμε παλιά ένα κατάστημα με είδη προικός. Μια μέρα διαπίστωσα ότι μια παρτίδα από πετσέτες προσώπου που είχαμε αγοράσει δεν ήταν πολύ απορροφητικές. Όταν ήρθε πελάτισσα και της σερβίρισα αυτό το εμπόρευμα με ρώτησε:

---Είναι απορροφητικές οι πετσέτες σας;

---Βεβαίως! Είναι πολύ υδρόφιλες, και τι ωραία σχέδια! Απάντησα χωρίς να διστάσω καθόλου.

Η πελάτισσα τελικά διάλεξε κάποιες άλλες πετσέτες και έφυγε. Αφού έφυγε και έμεινα μόνη έγινε μέσα μου η εξής συνομιλία:

---Τώρα πια που ψάχνεις το Θεό και άρχισες να διαβάζεις την Α.Γ δεν μπορείς να λες ψέματα!

Ένιωσα μέσα μου μια δυσφορία,λίγο τύψεις λίγο αγανάκτηση,σαν κάποιος να μου στερούσε κάποιο προνόμιο.

---Ωραία τώρα, δεν το πρόσεξα όταν τις αγόραζα έκανα λάθος δεν είναι υδρόφιλες, πως θα τις πουλήσω; Κι εμένα στο κάτω-κάτω με γέλασαν. Αν δεν τους πω ψέματα δεν θα τις αγοράσουν. Είπα κι άλλες πολλές δικαιολογίες ότι το εμπόριο έχει ανάγκη “λίγη υπερβολή”αλλιώς δεν μπορεί να λειτουργήσει, και πήγα να εξυπηρετήσω άλλη πελάτισσα που είχε μόλις έρθει.

Ξαναθυμήθηκα αυτούς τους συλλογισμούς πάλι την επόμενη φορά όταν εξυπηρετούσα μια άλλη πελάτισσα για το ίδιο εμπόρευμα. Μόνο που αυτή τη φορά ο έλεγχος μέσα μου ήρθε νωρίτερα, αμέσως μόλις της είπα το ψέμα και ενώ ήταν ακόμα μπροστά μου και την εξυπηρετούσα. Ένιωσα μια δυσφορία γιατί δεν κάνω το σωστό αλλά δεν είχα μέσα μου αποφασίσει τι πρέπει να κάνω. Πάλι η πελάτισσα διάλεξε άλλο εμπόρευμα κι έφυγε.

Αφού έφυγε η πελάτισσα έβαλα τον εαυτό μου κάτω και άρχισα αγριεμένη να διαλογίζομαι λέγοντας στον εαυτό μου:

---Γιατί διαβάζεις την Α.Γ; Γιατί θέλεις να γνωρίσεις τον Θεό και να επικοινωνείς μαζί Του;

---Γιατί πιστεύω ότι είναι καλό για μένα να έχω την βοήθεια του, τις συμβουλές του, να με προστατεύει, μου αρέσει γενικά να είμαι μαζί Του, δεν ξέρω ακριβώς το γιατί.

---Γιατί σου λέει ο Θεός να μην λες ψέματα, έχει αυτός να κερδίσει κάτι από αυτό, θα γίνει πιο δυνατός πιο αγαθός πιο ...οτιδήποτε τέλος πάντων;

---Όχι εγώ ζητώ από αυτόν, αυτός δεν παίρνει κάτι από εμένα.

---Για να σου το ζητάει λοιπόν αυτό είναι για το δικό σου το καλό. Εκείνος ξέρει κάτι που εσύ δεν ξέρεις.

Τι επιπτώσεις έχει όταν λέμε ψέματα ξέρεις; Τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μας από τι εξαρτώνται; Γιατί σε έπιασε λάστιχο εχθές; Γιατί έχεις πρόβλημα με τον αιματοκρίτη σου; Γιατί; γιατί; Γιατί;

---Μα αυτά συμβαίνουν! Σύμπτωση! Δεν ξέρω!

--- Ναι συμβαίνουν αλλά γιατί; Σύμπτωση, είσαι σίγουρη; Ακριβώς, δεν ξέρεις! Γι αυτό πήγες στο Θεό, για να μάθεις!

Τέλος πάντων αν θέλεις πραγματικά να έχεις σχέση με το Θεό πρέπει να κάνεις ότι σου λέει αλλιώς θα σε διώξει αυτός. Μην γίνεις όπως αυτούς που κοροϊδεύεις που παριστάνουν ότι έχουν Θεό και κοροϊδεύουν τον εαυτό τους. Αποφάσισε λοιπόν τώρα, ή με τον Θεό ή με τις “υδρόφιλες πετσέτες” σου!

---Εντάξει την άλλη φορά δεν θα πω ότι είναι υδρόφιλες, θα δω τι θα πω.

Την άλλη μέρα ακριβώς, ξανά καινούργια πελάτισσα για πετσέτες. Αυτή τη φορά ο έλεγχος ήρθε αμέσως. Αφού δεν πουλιούνται έτσι κι αλλιώς, δεν θα χάσω και την ψυχή μου για πάρτι τους, σκέφτηκα.

---Αυτές πόσο κάνουν; Ρώτησε η κυρία.

---Αυτές δεν είναι υδρόφιλες, απάντησα εγώ αποφασισμένη να μην την ξαναπατήσω, αυτές εδώ είναι καλύτερες, και της έδειξα κάποιες άλλες πολύ υδρόφιλες πετσέτες.

---Εγώ όμως θέλω αυτές γιατί ταιριάζουν πολύ με τα χρώματα στο μπάνιο των ξένων. Έτσι κι αλλιώς δεν θα χρησιμοποιούνται πολύ, δώστε μου έξι τώρα που τις βρήκα τόσο ωραίες.

Όχι μόνο αγόρασε η γυναίκα τις πετσέτες ξέροντας την αλήθεια, αλλά ένιωθε και τυχερή γιατί ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε!

Για μέρες ήμουνα σε απορία, μα πως είναι δυνατόν; Θαύμα; Σύμπτωση; Ποτέ δεν θα ξέρω με σιγουριά, απλά θα πρέπει να εμπιστεύομαι το Θεό. Από τότε όμως πάρα πολλές συμπτώσεις(; )θαύματα(;) έχουν συμβεί στη ζωή μου.

Οσοι δε εδεχθησαν αυτον, εις αυτους εδωκεν εξουσιαν να γεινωσι τεκνα Θεου, εις τους πιστευοντας εις το ονομα αυτου (Ιωαν.1.12-13 )

• Ο Χριστός ήρθε και χτύπησε την πόρτα της καρδιάς μου και μου είπε να μην λέω ψέματα. Δεν ήμουν και πολύ πρόθυμη στην αρχή αλλά τελικά τον δέχτηκα.

Δέχτηκα τον έλεγχο εκείνη τη φορά, με δυσαρέσκιά μεν αλλά τον δέχτηκα. Άρχισε έκτοτε να γίνεται μια διεργασία στο μυαλό μου για το κατά πόσο ο τρόπος που σκεπτόμουνα και ενεργούσα με συνέφερε τελικά. Άρχισα να εξετάζω με τον ίδιο τρόπο και να πειραματίζομαι στην καθημερινότητα μου και με άλλα μου πάθη και λάθη και αντιλαμβανόμουν μια άλλη διάσταση της πραγματικότητας.

Μετά από λίγο σταμάτησαν και οι τύψεις, κατάλαβα ότι το να με ελέγχει ο Χριστός δεν είναι κάτι που πρέπει να με προσβάλει, να με στεναχωρεί, αντιθέτως τώρα μου έδινε χαρά. Ξέρω πια το πόσο με συμφέρει και πόση δύναμη παίρνω από αυτό. Αυτό που νόμιζα προνόμιο και μου το στέρησαν, να μπορώ δηλαδή να λέω ψέματα όποτε ήθελα αποδείχτηκε τελικά βάρος. Και το κατά πόσο πραγματικά με συμφέρει να λέω ψέματα στη διάρκεια της ζωή μου αποδείχτηκε μύθος.

Η καταφρονεις τον πλουτον της χρηστοτητος αυτου και της υπομονης και της μακροθυμιας, αγνοων οτι η χρηστοτης του Θεου σε φερει εις μετανοιαν; δια δε την σκληροτητα σου και αμετανοητον καρδιαν θησαυριζεις εις σεαυτον οργην εν τη ημερα της οργης και της αποκαλυψεως της δικαιοκρισιας του Θεου, οστις θελει αποδωσει εις εκαστον κατα τα εργα αυτου(,Ρωμ.2.4-6)

Τώρα που ξέρω πόσο σημαντικό είναι να αφήνω τον Χριστό να με ελέγχει θέλω να γίνεται όσο το δυνατόν συχνότερα γι αυτό προσθέτω στην βραδινή προσευχή: “Δώσε μου Κύριε πνεύμα μετανοίας”

---Πως ακριβώς σε συμφέρει; Δεν το κατάλαβα. Τι ακριβώς κερδίζεις;

---Ζεις με τον πατέρα σου που είναι ο Κύριος των δυνάμεων και σου παρέχει κάθε μέρα όλες εκείνες τις δυνάμεις που σού είναι απαραίτητες για να ζήσεις. Κάθε μέρα όμως κάνεις κάτι που λερώνει την ψυχή σου και σε απομακρύνει από αυτόν. Ο πατέρας σου έχει βάλει κάποιον να σε φροντίζει μέχρι να ενηλικιωθείς. Έρχεται λοιπόν ο φροντιστής και σου λέει:

“ Εγώ μπορώ να πλένω με το αίμα μου το σώμα της ψυχής σου και θα μπορείς να είσαι πάλι με τον πατέρα σου για να μοιράζεσαι μαζί του την περιουσία Του. Επειδή όμως είσαι πολύ ξεχασιάρης εγώ έχω την “χρηστότητα” και μπορώ ακόμα να σου θυμίζω πότε είσαι βρόμικος μην τυχόν και ξεχαστείς κάποια μέρα και απομακρυνθείς από τον πατέρα σου χωρίς να το καταλάβεις. Το μόνο που εσύ πρέπει να κάνεις είναι πρώτα να μου το ζητάς για να είμαι εντάξει με τις δυνάμεις του ουρανού γιατί απαγορεύεται να υπερβώ την θέληση σου, και δεύτερον να μου ανοίγεις κάθε φορά που σου χτυπάω την πόρτα και να δέχεσαι να σου το υπενθυμίσω, ξέρεις ότι έχεις ελεύθερη βούληση και κανένας δεν μπορεί να την υπερβεί.”

Αν σου πρόσφερε κάποιος όλες αυτές τις υπηρεσίες, που δεν μπορείς να τις βρεις πουθενά να τις αγοράσεις, χωρίς εσύ να δίνεις τίποτα για αντάλλαγμα τι θα έλεγες; Το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να το θέλεις. Για μένα που το έχω δοκιμάσει αυτό είναι ένα καταπληκτικό ευεργέτημα γι αυτό πάντα ζητάω με ευγνωμοσύνη: “Δώσε μου Κύριε πνεύμα διάκρισης, πνεύμα μετανοίας, έλα να μου υπενθυμίσεις τα λάθη μου”.

---Αν προσέχεις και δεν κάνεις λάθος πράγματα δεν τον χρειάζεσαι πάντως έτσι δεν είναι; Το Θέμα είναι να προσέχεις!

Εσύ έχεις αφήσει το παιδί σου να παίζει με το χώμα όλη τη μέρα και το βράδυ που έρχεται του λες:

---Πλύνε τα χέρια σου και έλα να φας.

Αυτό κοιτάζει τα χέρια του και συλλογίζεται, “Εγώ σήμερα ήμουν πολύ προσεχτικός δεν λέρωσα τα χέρια μου δεν χρειάζεται να τα πλύνω”,και πηγαίνει και κάθεται στο τραπέζι. Εσύ τι θα κάνεις σε αυτό το παιδί, θα το αφήσεις να φάει με άπλυτα χέρια;

Γιατί δουλεύεις και κουράζεσαι για να αγοράσεις απορρυπαντικά, πετσέτες, πλένεις τα ρούχα να είναι καθαρά και διατηρείς όλη αυτή τη σχολαστικότητα με την καθαριότητα διαθέτοντας χρόνο και χρήμα;

Γιατί του είπες κατ' αρχάς να πλύνει τα χέρια του, για να το τιμωρήσεις;

---Υποθέτω για να το προφυλάξω από τα μικρόβια μην αρρωστήσει.

---Ο Πατέρας σου που σε έφερε εδώ στη γη, στο χώμα, και ασχολείσαι με τα γήινα πράγματα όλη μέρα, δεν αγωνιά στο τέλος της ημέρας μην τυχών και αρρωστήσεις από τα μικρόβια της ψυχής, τις αμαρτίες, που άλλες φαίνονται και άλλες όχι;

Και ο δικός σου Πατέρας φρόντισε λοιπόν για σένα. Έστειλε το Γιό του να σε φροντίζει να σου εξασφαλίσει πολύτιμο καθαριστικό για την ψυχή σου,το αίμα Του, και να είναι κοντά σου να σου υπενθυμίζει ότι πρέπει να πλυθείς για να μην αρρωστήσει η Ψυχή σου.

Εσύ τι νομίζεις ότι πρέπει να κάνεις; Να περιφρονήσεις τις υπηρεσίες του Υιού και να πας να φας με το Πατέρα Θεό με άπλυτη ψυχή;

... Ωμοιωθη η βασιλεια των ουρανων με ανθρωπον βασιλεα, οστις εκαμε γαμους εις τον υιον αυτου (Ματθ.22.3) και απεστειλε τους δουλους αυτο...

... και λεγει προς αυτον Φιλε, πως εισηλθες ενταυθα μη εχων ενδυμα γαμου; Ο δε απεστομωθη. Τοτε ειπεν ο βασιλευς προς τους υπηρετας Δεσαντες αυτου ποδας και χειρας, σηκωσατε αυτον και ριψατε εις το σκοτος το εξωτερον εκει θελει εισθαι ο κλαυθμος και ο τριγμος των οδοντων. (Ματθ.22.12-14)

Δεν σε καταδικάζει ο Θεός για τα λάθη σου. Ξέρει ότι “Παίζεις με τη γη” και θα λερωθείς γιατί είσαι ανήλικος και αγνοείς πολλά. Σε καταδικάζει για την τεμπελιά σου και την περιφρόνηση που έδειξες στις υπηρεσίες που σου προσφέρει

Ουτοι οι ενδεδυμενοι τας στολας τας λευκας τινες ειναι και ποθεν ηλθον; Και ειπα προς αυτον Κυριε, συ εξευρεις. Και ειπε προς εμε Ουτοι ειναι οι ερχομενοι εκ της θλιψεως της μεγαλης, και επλυναν τας στολας αυτων και ελευκαναν αυτας εν τω αιματι του Αρνιου.Δια τουτο ειναι ενωπιον του θρονου του Θεου και λατρευουσιν αυτον ημεραν και νυκτα εν τω ναω αυτου, και ο καθημενος επι του θρονου θελει κατασκηνωσει επ αυτους. (Αποκ.7.14-16)

... εαν ακουσητε της φωνης αυτου, μη σκληρυνητε τας καρδιας σας ως εν τω παραπικρασμω. (Ρωμ.3.16.)

Πρέπει να προσέξουμε όταν ο Χριστός χτυπάει την πόρτα μας να μην σκληρύνουμε την καρδιά μας. Όταν μας ελέγχει να μην βιαζόμαστε να προβάλουμε αντιρρήσεις και να λέμε χίλιες δικαιολογίες αλλά να αναρωτιόμαστε όπως οι μαθητές του Χριστού όταν τους είπε ότι κάποιος θα τον παραδώσει.

Και ενώ ετρωγον, ειπεν Αληθώς σας λέγω ότι εις εξ υμών θέλει με παραδώσει. Και λυπουμενοι σφόδρα, ηρχισαν να λεγωσι προς αυτόν έκαστος αυτών Μήπως εγώ είμαι, Κύριε; (Ματθ.26.21.)

Οι μαθητές αναρωτιόταν ο καθένας για τον εαυτό του μήπως ήταν αυτός που θα έκανε την ζημιά. Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς, να ρωτάμε με τον ίδιο ζήλο,μήπως αμάρτησα κάπου Κύριε;

Δεν μας καταδικάζει ο Θεός για την αμαρτία που κάναμε και λερώσαμε την κατάλευκη ψυχή μας, μας καταδικάζει γιατί ενώ αυτός φρόντισε να μας προμηθεύσει με πολύτιμο καθαριστικό,το αίμα του Χριστού, εμείς απαξιούμε να πάμε την αμαρτία μας να την πλύνουμε και παρουσιαζόμαστε βρόμικοι μπροστά Του.

Μερικές φορές σκανδαλιζόμαστε με το Θεό γιατί αργεί να απαντήσει σε ένα αίτημα μας ή με τον ίδιο το Λόγο. Αυτό πιθανόν να συμβεί γιατί δεν παίρνουμε το Λόγο στα σοβαρά. Αν δεν υπακούμε το Λόγο ακριβώς όπως είναι μπορεί να δημιουργούμε με την φαντασία μας μια δική μας εκδοχή για το Θεό και το έργο του που δεν είναι αληθινή.

...διοτι δεν εδεχθησαν την αγαπην της αληθειας δια να σωθωσι και δια τουτο θελει πεμψει επ αυτους ο Θεος ενεργειαν πλανης, ωστε να πιστευσωσιν εις το ψευδος, (Θεσ.Β´2.12.)

Όταν αρνούμαστε να δεχτούμε την αλήθεια του Χριστού και επιμένουμε στη δική μας εκδοχή τότε ο Θεός θα μας δώσει πνεύμα πλάνης και θα πιστεύουμε πια τα δικά μας παραμύθια για αλήθεια. Όταν έχουμε τέτοια υπεροψία που νομίζουμε ότι εμείς τα ξέρουμε όλα καλύτερα από τον Πέτρο, τον Παύλο και τους λοιπούς αποστόλους, δεν μπορούμε πια να σταθούμε στο δρόμο του Θεού, μπορεί ακόμα να μην το έχουμε καταλάβει αλλά είμαστε πια έξω από την χάρη.

Είναι η συνείδηση μας κεκαυτηριασμένη και δεν δεχόμαστε τον έλεγχο του Θεού.

Το δε Πνευμα ρητως λεγει οτι εν υστεροις καιροις θελουσιν αποστατησει τινες απο της πιστεως, προσεχοντες εις πνευματα πλανης και εις διδασκαλιας δαιμονιων, δια της υποκρισεως ψευδολογων, εχοντων την εαυτων συνειδησιν κεκαυτηριασμενην, (Τιμοθ.Α´4:3 )

---Και πως μπορεί να ξέρω εγώ ότι έχω αυτή τη συνείδηση,θέλω να πω,μπορεί απλά να έχω πικραθεί που δεν μου απαντάει ο Θεός;

---Είναι άλλο πράγμα να μην σου απαντάει στο αίτημα σου και άλλο να απαιτείς ο Θεός να κάνει αυτό που Θες εσύ. Πρέπει να μάθεις να διακρίνεις τα λάθη σου. Δεν σκέφτηκες ποτέ ότι για να μην σου απαντά έχει κάποιο λόγο;

Πιθανόν κάτι καινούργιο θέλει να σου πει αλλά δεν σε αφήνει η σκληρότητα σου να το καταλάβεις;

Διοτι εαν διεκρινομεν εαυτους, δεν ηθελομεν κρινεσθαι (Κορινθ.Α´11.31- 32

---Και πως θα διακρίνω τα λάθη μου;

...και ελησμονησατε την νουθεσιαν, ητις λαλει προς εσας ως προς υιους, λεγουσα Υιε μου, μη καταφρονης την παιδειαν του Κυριου, μηδε αθυμης ελεγχομενος υπ αυτου. Εβρ.12.5.)

---Πότε σε έλεγξε τελευταία φορά ο Θεός; Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες για τα λάθη σου;

---Δεν θυμάμαι.

---Θυμάσαι όμως ότι δεν σου απάντησε στο αίτημα σου! Ο Θεός τα παιδιά Του συνέχεια τα ελέγχει και τα εκπαιδεύει, αν είναι αρκετός καιρός που πιστεύεις ότι όλα εσύ τα κάνεις καλά και οι άλλοι γύρο σου είναι σκάρτοι, τότε φίλε μου έχεις διανύσει πολλά χιλιόμετρα μακριά από τον αληθινό Θεό και λατρεύεις τον δικό σου. Όταν βλέπεις τα λάθη των άλλων και είσαι πολύ σκληρός μαζί τους αυτό γίνεται γιατί δεν αφήνεις τον Θεό να ΣΕ ΕΛΕΓΞΕΙ. Αν ζητήσεις πνεύμα μετανοίας και αρχίζει ο Θεός να σου δείχνει τα δικά σου λάθη, ντρέπεσαι τόσο πολύ που όταν βλέπεις τα λάθη των άλλων σκέφτεσαι: “Εγώ που είμαι παιδί Θεού κάνω ακόμα τόσα λάθη αυτός που δεν έχει δύναμη Θεού τι να κάνει”!

Τότε θα καταλάβεις τι εννοεί ο Θεός όταν λέει:

...ουτω πραττετε, ως μελλοντες να κριθητε δια του νομου της ελευθεριας διοτι η κρισις θελει εισθαι ανιλεως εις τον οστις δεν εκαμεν ελεος και το ελεος καυχαται κατα της κρισεως. (Ιακωβ. 2:13-14 )

Όταν βλέπεις τα λάθη των άλλων πολύ καλά και πιστεύεις ότι πρέπει να τιμωρηθούν γιατί κάνουν κακό στην κοινωνία τότε να ξέρεις ότι έχεις απομακρυνθεί από τον Θεό.

---Μα πως είναι δυνατόν; Δεν θέλει ο Θεός να τιμωρούνται οι άδικοι;

---Φυσικά και θέλει. Πρόσεξε όμως, το παιδί του Θεού για να πετάξει την πέτρα στον αμαρτωλό πρέπει να είναι αναμάρτητο, και πάλι δεν μπορεί να το κάνει γιατί ο αδερφός του ο Χριστός δεν το έκανε στην μοιχευομένη. Τον αμαρτωλό έτσι κι αλλιώς θα τον κρίνει ο Θεός είτε του το ζητήσεις εσύ είτε όχι. Μην αγωνιάς για την δική του καταδίκη καλύτερα να αγωνίζεσαι για την δική σου σωτηρία γιατί εκεί που νομίζεις πως στέκεσαι όρθιος εκεί μπορεί να πέσεις. ...Ωστε ο νομιζων οτι ισταται ας βλεπη μη πεση. (Κορινθ.Α´ 10:13)

---Δηλαδή αν είμαι σε μια θέση που πρέπει να επιβάλω κάποιες τιμωρίες ,δεν πρέπει να το κάνω,πρέπει να συγχωρώ;

Αν σου έχει δοθεί τέτοια εξουσία θα πρέπει να υπακούς τους νόμους και τους κανόνες που σου δόθηκαν με μεγάλη σχολαστικότητα. Ταυτόχρονα θα εξαντλείς κάθε περιθώριο επιείκειας κάνοντας διάκριση και θα βάζεις πάντα τον εαυτό σου στη θέση αυτού που τιμωρείς γιατί και εσένα κάποιος σε κρίνει στον ουρανό και με το μέτρο που κρίνεις θα κριθείς.

Πολλές φορές διαπιστώσεις ότι κάπου έκανες λάθος, το αγνοείς και προχωράς, και ύστερα άλλα περιμένεις και άλλα σου έρχονται, πάλι κάνεις τον αδιάφορο και προχωράς, και ύστερα άλλο και άλλο. Καλά δεν αναρωτιέσαι μήπως ο δρόμος που ακολουθείς είναι στραβός;

Δεν φοβάσαι μήπως βγήκες από τον δρόμο του Θεού και πείρες την κατηφόρα;

Μήπως πρέπει να επανεξετάσεις τη σχέση σου με το Θεό;

Αποδοτε λοιπον εις παντας τα οφειλομενα, εις οντινα οφειλετε τον φορον τον φορον, εις οντινα τον δασμον τον δασμον, εις οντινα τον φοβον τον φοβον, εις οντινα την τιμην την τιμην. Εις μηδενα μη οφειλετε μηδεν ειμη το να αγαπατε αλληλους διοτι ο αγαπων τον αλλον εκπληροι τον νομον.(Ρωμ.13.7-9)

Σαν αρχή μας πρέπει να έχομε να είμαστε πάντα σωστοί στις υποχρεώσεις μας, να φροντίζομε να μην χρωστάμε σε κανένα τίποτα. Θα υπάρξουν φορές που θα μας βοηθήσουν κάποιοι, αυτό δεν σημαίνει ότι θα βολευτούμε και θα παραιτηθούμε από τις δικές μας ευθύνες. Ότι και να λάβουμε πρέπει να το ανταποδώσουμε με κάποιο τρόπο, να το πληρώσουμε. Αν εμείς κάνουμε το κορόιδο και δεν έχουμε πρόθεση να το κάνουμε θα έρθει η ζωή και θα βάλει τα πράγματα στη σωστή τους θέση. Θα μας το πληρώσει πίσω, ή με κόπο και προσπάθεια ή με πόνο.

Ακόμα και από τα πολύ μικρά πράγματα μπορείς να ξεκινήσεις. Δηλαδή κάποιοι φίλοι σου κάνουν το τραπέζι,σου άρεσε και το ευχαριστήθηκες. Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν ξέρουν ότι προσφέροντας σου αυτό το δείπνο σου έδειξαν την αγάπη τους ήθελαν να σου δώσουν χαρά και τιμή.

Τι νομίζεις λοιπόν όταν εσύ δεν τους καλείς μια μέρα στο σπίτι σου να τους προσφέρεις, όχι κάτι ανάλογο, αλλά πάντως ότι καλύτερο έχεις, δεν θα το καταλάβουν ότι δεν έχεις πρόθεση να τους τιμήσεις να τους προσφέρεις χαρά και να τους ανταποδώσεις την αγάπη τους;

Αν δεν έχεις πρόθεση να ανταποδώσεις την φροντίδα που σου δίνουν να μην την παίρνεις γιατί δεν την αξίζεις.

Έτσι κι αλλιώς οι φίλοι σου βλέποντας την αχαριστία, την τεμπελιά και την ιδιοτέλεια σου θα απομακρυνθούν από εσένα χωρίς να σου πούνε τίποτα και δεν θα ξέρεις το γιατί. Θα αναρωτιέσαι: “γιατί δεν με θέλουν πια στην παρέα τους σαν πρώτα, εγώ τους αγαπώ το ίδιο”. Τους αγαπάς με τα λόγια αλλά όχι με τις πράξεις σου. Και όταν μια φιλία ψυχραθεί, σιγά σιγά χάνετε, επειδή αυτά είναι θέματα λεπτά και δεν συζητιούνται ποτέ ανοιχτά, ποτέ δεν θα μάθεις το γιατί. Μάθε λοιπόν να μην χρωστάς σε κανέναν τίποτα,ότι ευχαριστεί εσένα ευχαριστεί και τους άλλους, μάθε να τους το δίνεις. Το να σου χρωστάνε δεν πειράζει, μην μετράς, γιατί θα σου το πληρώσει ο Θεός.

Ας είμαστε επίσης προσεχτικοί και να παρακαλάμε το Θεό Κύριε έλα και έλεγξε με, δείξε μου τα λάθη μου, δώσε μου την σοφία να τα καταλάβω,και συχώρεσε με.

Δεν αρκεί να ζητάμε μόνο να μας δείξει τα λάθη μας, μπορεί ο Θεός να στείλει ένα φίλο ένα συγγενή και να σου υποδείξει το λάθος σου αλλά εσύ να τσατιστείς και να μην το δεχτείς. Χρειάζεται να ζητάς και να τα καταλάβεις και να ζητήσεις συχώρεση. Τα πράγματα με τις δυνάμεις του ουρανού είναι πολύ πολύπλοκα και τελείως άγνωστα μονοπάτια για μας, Μην εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου, ζήτα ΔΥΝΑΜΗ για τα πάντα από τον Θεό.

... Καθαρισαντες λοιπον τας ψυχας σας με την υπακοην της αληθειας δια του Πνευματος (Πετρ.Α´.1.23.)

Με την παρακοή έφυγε ο άνθρωπος από τον Θεό και μόνο με την υπακοή μπορεί να επιστρέψει πίσω.

6) Αιτείται και θέλει σας δοθεί( ...ζητώ) Προσευχή

Αιτείται και θέλει σας δοθεί, ζητείτε και θέλετε ευρεί (Ματθ.ζ´7) 

Μετά την θυσία του ο Χριστός, επειδή είναι Θεός αλλά και άνθρωπος, απέκτησε το δικαίωμα να με σιτεύει για μας μπροστά στο Θεό. Εμείς,τα παιδιά του Θεού, αποκτήσαμε τώρα από την υιοθεσία μας πολλά δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις. Ένα από αυτά είναι το δικαίωμα, στο όνομα του Ιησού Χριστού να ζητούμε και να παίρνουμε από τον ουράνιο Πατέρα.

Αυτό το δικαίωμα θα μάθουμε να το χρησιμοποιούμε από εδώ και πέρα καθημερινά. Πηγαίνω στην προσευχή και ζητώ από το Θεό.

--- Πως όμως προσευχόμαστε;

Και όταν προσεύχησαι μη έσο ως οι υποκριταί...είσελθε εις το ταμείον σου και κλείσας την θύραν σου προσευχήθητι εις τον πατέρα σου τον εν τω κρυπτώ και ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ θέλει σοι ανταποδώσει εν τω φανερώ.(Ματθ.ς´5-6).

Η προσευχή είναι μια συνομιλία του ανθρώπου με το Θεό. Υπάρχουν όμως όροι και προϋποθέσεις που πρέπει να γνωρίζουμε για να το κάνουμε σωστά.

Για να μιλήσουμε στο Θεό πρέπει:

• Να είμαστε καθαροί. Αμαρτωλούς δεν ακούει. Γι αυτό ζητάμε: Στο όνομα του Ιησού Χριστού, Πατέρα Άγιε, σου ζητώ να με πλύνεις και να με καθαρίσεις με το αίμα του Ιησού Χριστού από κάθε αμαρτία. Κατόπιν κάνουμε ταμείο. Αναλογιζόμαστε τα λάθη που κάναμε κατά την διάρκεια της ημέρας και ζητάμε συχώρεση και δύναμη για να μην τα ξανακάνουμε.

Και πάντα όσα ζητήσητε εν τη προσευχή έχοντες πίστην, θέλετε λάβει. (Ματθ.κα´22

• Κινητήριος Δύναμη για οποιαδήποτε επικοινωνία μας με το Θεό είναι η πίστη. Ξέρουμε ότι τα λόγια μας θα παραμείνουν μόνο λόγια αν δεν είμαστε σίγουροι ότι ο Θεός μας ακούει και μας απαντάει και αυτό, ειδικά στην αρχή, είναι δύσκολο. Γι αυτό λέμε: Δώσε μου πατέρα πίστη να αιτώ και να λαμβάνω, αύξησε μου τη πίστη.

Αφού καθαριστούμε και ζητήσουμε συγχώρεση πρέπει να θυμηθούμε τα λόγια του Χριστού:

Διότι εάν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών,θέλει συγχωρήσει και εις εσάς ο πατήρ σας ο ουράνιος. Εάν όμως δεν συγχωρήσητε εις τους ανθρώπους τα πταίσματα αυτών,ουδέ ο ο πατήρ σας θέλει συγχωρήσει τα πταίσματα σας.(Ματθ´14-15)

• Απαραίτητη προϋπόθεση για να μας συγχωρέσει είναι να συχωρούμε κι εμείς τους ανθρώπους που μας έχουν κάνει κακό. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο από την μια στιγμή στην άλλη να μπορούμε να βλέπουμε με διαφορετικό μάτι ανθρώπους που μας πλήγωσαν. Αν όμως δεν τους συγχωρήσουμε η σχέση μας με τον Θεό σταματά ακριβώς εδώ! Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, γι αυτό λέμε: Συγχώρεσε κύριε αυτούς που με πείραξαν, και δώσε μου την δύναμη κι εγώ να συγχωρώ, πάρε κάθε πικρία μου γιατί αυτό είναι το θέλημα σου. Αυτή η διαδικασία του να συχωρούμε τους εχθρούς μας πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε φορά στην προσευχή μας.

Στην αρχή νομίζουμε ότι εξακολουθούν τα αισθήματα μας γι αυτούς τους ανθρώπους να είναι τα ίδια. Με το καιρό όμως,αν υπακούμε στο Θεό,η πικρία απλά μαλακώνει και μας πονάει λιγότερο. Όσο όμως γνωριζόμαστε περισσότερο με τον Θεό, εκεί που είχαμε ξεχαστεί, κάποια μέρα πιάνουμε τον εαυτό μας να σκέφτεται γι αυτόν που μας πλήγωσε κάποτε. Α! Τον ταλαίπωρο! Πως μπορεί και ζει χωρίς Θεό!

---Μα δεν είναι υποκρισία να ζητάμε από τον Θεό να συγχωρεί αυτούς που στην πραγματικότητα δεν θέλουμε;

---Το ξέρει ο Θεός ότι δεν το Θέλουμε γιατί είμαστε ακόμα ατελείς, Είναι σημαντικό όμως ότι το ζητάμε επειδή τον εμπιστευόμαστε και τον υπακούμε. Επί τον Λόγο σου Κύριε. Όπως δια του λόγου σωζόμαστε το ίδιο και δια του λόγου υποτασσόμαστε στο θέλημα του Θεού και συγχωρούμε τους άλλους.

• Φέρνω μπροστά στο Θεό όλα μου τα αιτήματα, θα προσευχηθώ για όλα τα πνευματικά χαρίσματα που έχω ανάγκη, και τα προβλήματα που με απασχολούν, για τους φίλους, τους συγγενείς και την πατρίδα μας για να υπάρχει ειρήνη και ευημερία. Είναι η ώρα για μια ελεύθερη συζήτηση και επικοινωνία με το Θεό. Του μιλάμε με την οικειότητα και το σεβασμό που μιλά ένα παιδί στον πατέρα του.

Ειδικά αυτή την εποχή που η πατρίδα μας αντιμετωπίζει τόσους κινδύνους δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ποτέ να ζητάμε βοήθεια από τον Θεό γι αυτήν.

---Η προσευχή και διαλογισμός είναι το ίδιο πράγμα;

---Έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά, και μάλιστα στο διαλογισμό η εξέταση των ελαττωμάτων και των παθών μας είναι πιο εμπεριστατωμένη και λεπτομερής, υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά.

Στον διαλογισμό ο στόχος είναι να εντοπίσουμε τα λάθη και τα πάθη μας και να καθαρίσουμε την ψυχή μας, την συνείδηση μας, από τις αρνητικές δυνάμεις, για να είναι ο οίκος μας καθαρός και να αποφύγουμε τις επιπτώσεις που έχουν αυτές οι δυνάμεις στη ζωή μας.

Στο Χριστιανισμό κάνουμε το ίδιο,εντοπίζουμε τα λάθη και τα πάθη μας.Τα δίνουμε στον Χριστό να μας συγχωρέσει. Διαβάζοντας και γεμίζοντας την ψυχή μας με το Λόγο δια της πίστεως εκδιώκονται οι αρνητικές δυνάμεις. Όχι με δική μας δύναμη. Ο οίκος μας δεν μένει άδειος, βάζουμε καινούργιο Κύριο, διαχειριστή και φύλακα τον Ιησού.

Όταν δε το ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από του ανθρώπου, διέρχεται δι άνυδρων τόπων και ζητεί ανάπαυσιν και δεν ευρίσκει. Τότε λέγει Ας επιστρέψω εις τον οίκον μου, όθεν εξηλθον και ελθον ευρίσκει αυτόν κενόν, σεσαρωμενον και εστολισμενον. Τότε υπάγει και παραλαμβάνει μεθ εαυτού επτά άλλα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, και εισελθοντα κατοικουσιν εκεί, και γίνονται τα έσχατα του ανθρώπου εκείνου χειρότερα των πρώτων. ( Ματθ.12. 43-46 )Γι αυτό φροντίζουμε να μην αδειάζουμε την αρνητική δύναμη αλλά γεμίζοντας με δύναμη Θεού εκδιώκομαι την αρνητική χωρίς να αφήσουμε κανένα χώρο για να επιστρέψει.

• Ζητάμε με επιμονή τα αιτήματα μας στην προσευχή χωρίς να απελπιζόμαστε, όπως η χήρα πηγαίνει στον άδικο κριτή ξανά και ξανά.

Ελεγε δε και παραβολην προς αυτούς περί του ότι πρέπει πάντοτε να προσεύχονται και να μη αποκαμνωσι, λέγων Κριτής τις η το εν τι νι πολει, ο στις τον Θεον δεν εφοβειτο και ανθρωπον δεν εντρεπετο. Ητο δε χήρα τις εν εκείνη τη πολει και ηρχετο προς αυτόν, λέγουσα Εκδικησον με από του αντιδίκου μου. Και μέχρι τινος δεν ηθελησε μετά δε ταύτα είπε καθ εαυτόν Αν και τον Θεον δεν φοβωμαι και ανθρωπον δεν εντρέπομαι,τουλάχιστον επειδή με ενοχλεί η χήρα αυτή, ας εκδικάσω αυτήν, δια να μη ερχηται...(Λουκ.18.1-5)

Εδώ μας τονίζει ο Θεός την υπομονή και την ταπείνωση που πρέπει να έχουμε όταν ζητάμε το αίτημα μας. Και πόση ενεργή πίστη όμως. Να σου λένε όχι, να σε διώχνουν και εσύ να πηγαίνεις ξανά και ξανά επειδή περιμένεις από τον Θεό.

• Όπως ο Χριστός μακροθυμεί όταν κάνουμε τα λάθη μας και περιμένει να μετανοήσουμε, το ίδιο παρατηρούμε μια καθυστέρηση χρόνου και όταν πρόκειται να λάβουμε κάτι. Συνηθισμένη έκφραση για τους χριστιανούς είναι: “Ο κύριος θα έρθει να σου απαντήσει την τέταρτη φυλακή της νυκτός”

...Και ο τε εγεινεν εσπέρα, η το μόνος εκεί. Το δε πλοίον η το ήδη εν τω μέσω της θαλάσσης, βασανιζόμενον υπό των κυμάτων διότι ητο ενάντιος ο άνεμος. Εν δε τη τετάρτη φυλακη της νυκτος υπήγε προς αυτούς ο Ιησούς, περιπατων επί την θάλασσαν. Και ιδοντες αυτόν οι μαθηται επί την θάλασσαν περιπατουντα, εταραχθησαν, λέγοντες ότι φάντασμα ειναι, και από του φόβου έκραξαν. (Ματθ.14.24-27 .)Ευθύς δε ελαλησε προς αυτούς ο Ιησούς λέγων Θαρσειτε, εγώ είμαι μη φοβεισθε.

Θα μπορούσε ο Ιησούς να βοηθήσει τους μαθητές νωρίτερα, δεν το έκανε όμως, πήγε την τελευταία στιγμή. Επιτρέπει ο Θεός να δοκιμαζόμαστε γι αυτό πρέπει να ζητάμε με πίστη χωρίς να χάνουμε την ελπίδα μας. Αυτό για μεν τους νέους στην πίστη είναι κομματάκι δύσκολο αλλά δυστυχώς αυτό συμβαίνει πολλές φορές και σε μας τους παλιούς και λυπούμε πολύ τον Θεό γι αυτό.

Εγώ σαν παλιός έχω δει το Θεό να ενεργεί τόσες φορές στη ζωή μου. Του έχω ζητήσει και έχω λάβει και πνευματικά δώρα και υλικά, και τον έχω ευχαριστήσει και δοξάσει πολλές φορές. Σε αυτό που του ζητάω τώρα ο Θεός καθυστερεί και εγώ θυμώνω και γογγύζω και σκληραίνω την καρδιά μου και αμφιβάλω και ολιγοπιστώ. Δεν πηγαίνω στην προσευχή, και το χειρότερο όταν πηγαίνω η προσευχή μου είναι τόσο αδύναμη που δεν φτάνει ούτε μέχρι το ταβάνι όχι μέχρι τον ουρανό.

---Όταν συμβεί αυτό πως το διορθώνουμε;

---Αυτό που εμείς πρέπει να εξετάσουμε είναι αν το αίτημα μας είναι σίγουρα σωστό και σύμφωνο με το Θέλημα του Θεού. Δεν μπορούμε να ζητάμε παράλογα πράγματα από τον Θεό και μάλιστα πράγματα που απαγορεύει στο Λόγο του. Ακόμα όμως και αν το αίτημα μας δεν φαίνεται να αντιβαίνει στο Λόγο πρέπει να σκεφτούμε με σοφία Θεού, διότι πολλά μας επιτρέπονται αλλά πάντα δεν συμφέρουν.

Παντα ειναι εις την εξουσιαν μου, πλην παντα δεν συμφερουσι παντα ειναι εις την εξουσιαν μου, αλλ εγω δεν θελω εξουσιασθη υπ ουδενος. Κορινθ.Α´6.13.)

Ο Θεός Ξέρει πράγματα για μας που εμείς δεν ξέρουμε, γνωρίζει το μέλλον,γνωρίζει τις δυνάμεις μας γνωρίζει τις αδυναμίες μας. Μπορεί να του ζητάμε περισσότερη οικονομική ευχέρεια ή περισσότερη εξουσία και μέσα μας να είμαστε σίγουροι ότι όλα αυτά θα τα χρησιμοποιήσουμε για το καλό. Εκείνος όμως μπορεί να ξέρει ότι τις δυνάμεις που θα ασκηθούν πάνω μας παίρνοντας αυτό που θέλουμε δεν μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε και να χάσουμε την σωτηρία μας, ή μπορεί να μην μπορούμε τώρα και να μπορούμε αργότερα. Γι αυτό θέλει από μας να ζητάμε πρώτα την βασιλεία των Ουρανών και για όλα τα άλλα θα φροντίσει εκείνος.

... πλην ζητειτε την βασιλειαν του Θεου, και ταυτα παντα θελουσι σας προστεθη.( Λουκ.12:32)

Επίσης μπορεί να ζητάμε πράγματα που μπορούμε να αποκτήσουμε με δικές μας δυνάμεις και από δειλία ή ευθυνοφοβία δεν τολμάμε. Τότε δεν πρόκειται να λάβουμε τίποτα. Ποτέ δεν μας δίνει ο Θεός πράγματα που η πνευματική μας ηλικία μας επιτρέπει να τα αποκτήσουμε μόνοι μας!

Όλα αυτά τα δουλεύουμε στην προσευχή με επιμονή ρωτώντας με πίστη:

---Κύριε μήπως δεν πρέπει να μου δώσεις αυτό που ζητώ γιατί υπάρχει λόγος;

Αν συμβαίνει αυτό σε παρακαλώ να μου δώσεις να το καταλάβω μέσα στην καρδιά μου και να δεχτώ το θέλημα σου με πίστη και χαρά. Σημασία δεν έχει τι και πόσα έχουμε, αλλά πόσο γαλήνιοι και ειρηνικοί με το Θεό είμαστε με αυτά που έχουμε και με αυτά που μας συμβαίνουν.

... και γονατισας προσηυχετο, λεγων Πατερ, εαν θελης να απομακρυνης το ποτηριον τουτο απ εμου πλην ουχι το θελημα μου, αλλα το σον ας γεινη. (Λουκ.22:43 )

• Το τέλος της προσευχής μας θα είναι πάντα η επιστροφή της πρωτοβουλίας πίσω στο Θεό. Εμείς του ζητήσαμε ότι είχαμε ανάγκη με το τρόπο που έχουμε μάθει, επιμένουμε με ελπίδα και δεν αποκάνουμε όταν καθυστερεί. Επανεξετάζουμε τα αιτήματα μας χωρίς γογγυσμό και δεν σκληραίνουμε την καρδιά μας. Η σοφία όμως που έχουμε λάβει από τον Θεό μας λέει ότι η δική μας η γνώση και η κρίση είναι πάντα περιορισμένη.

Ο Πατέρας μας ξέρει καλύτερα από μας. Όπως ο Χριστός στο τέλος της προσευχής Του είπε: Όχι όπως Εγώ Κύριε αλλά όπως Εσύ. Έτσι θα λέμε και εμείς για να κάνει εκείνος ότι καλύτερο νομίζει για την περίπτωση μας,

Εδώ πρέπει να είμαστε πολύ προσεχτικοί να μην ξεχνάμε ποτέ να δίνουμε αυτή την εξουσία στο Θεό. Εκείνος ξέρει καλύτερα τι έχουμε ανάγκη. Το έκανε ο Χριστός πόσο μάλλον εμείς.

---Αν αυτός ξέρει καλύτερα από μας, γιατί πρέπει να του ζητάμε αναλυτικά ότι θέλουμε και δεν του λέμε απλά: “Πατέρα μας δώσε μας ότι έχουμε ανάγκη;”

---Και ο καθηγητής γνωρίζει καλύτερα να γράφει εκθέσεις αλλά βάζει τον μαθητή να γράψει την δική του γιατί πρέπει και αυτός να εκπαιδευτεί να μάθει να γράφει. Αν όμως η προσευχή μας βασίζεται μόνο στο γογγυσμό και στην αγωνία τι θα φάμε και πως θα ζήσουμε, ναι είναι καλύτερα να λέμε αυτό που είπες διότι τέτοια προσευχή δεν μας προσφέρει καμία οικοδομή στο Χριστό.

Αφού ο Θεός μας υιοθέτησε αρχίζει να μας εκπαιδεύει. Το σχέδιο Του είναι να αυξηθούμε πνευματικά. Πάνω σ' αυτό εξασκούμαστε με το τρόπος που ζούμε την κάθε μέρα μας, και με το τρόπος που επικοινωνούμε με τον Θεό και μαθαίνουμε να αντλούμε τις δυνάμεις του. Πρέπει να μάθουμε να προσευχόμαστε σωστά διότι και από αυτό εξαρτάται η πνευματική μας πρόοδος, αλλά και η έκβαση των αιτημάτων μας

Εαν υπομενητε την παιδειαν, ο Θεος φερεται προς εσας ως προς υιους διοτι τις υιος ειναι, τον οποιον δεν παιδευει ο πατηρ; Εαν ομως ησθε χωρις παιδειαν, της οποιας εγειναν μετοχοι παντες, αρα εισθε νοθοι και ουχι υιοι, (Εβρ. 12:7-9 )

• Όπως ξεκινήσαμε με το δικαίωμα να ζητούμε και να λαμβάνουμε, στο τέλος της προσευχής έχουμε και την υποχρέωση να ευχαριστούμε και να δοξάζουμε τον Θεό. Για την σωτηρία μας, για το έργο του στη ζωή μας και ότι άλλο μας έχει προσφέρει.

Δοξολογειτε τον Θεον του ουρανου διοτι εις τον αιωνα το ελεος αυτου. (Ψαλμ. 137:1)

Και αυτος εχωρισθη απ αυτων ως λιθου βολην, και γονατισας προσηυχετο

(Λουκ.22.42)

• Ο Χριστός γονάτιζε όταν προσευχόταν, πολλοί χριστιανοί που προσπάθησαν να τον μιμηθούν διαπίστωσαν ότι πραγματικά η προσευχή σε αυτή τη στάση του σώματος έχει μεγαλύτερη δύναμη.

Πάσα δε γυνή προσευχομενη η προφητευουσα με την κεφαλήν ασκεπή καταισχυνει την κεφαλήν εαυτης διότι εν και το αυτό ειναι με την εξυρισμενην.( Κορινθ.Α´11.5)

• Αυτό το εδάφιο δίνει μια οδηγία στη γυναίκα για την ώρα της προσευχής. Οι γυναίκες που είμαστε παλιές στην πίστη και μελετάμε την Α.Γ. πάντα το υπακούμε γιατί ξέρουμε ότι η καινή διαθήκη, ειδικά ο Παύλος δεν επιβάλει στον χριστιανό τυπολατρία. Αυτό με το μαντίλι είναι από τα ελάχιστα και δεν θα το έκανε χωρίς λόγο.

Για τις καινούργιες, θα συμβούλευα να προσευχηθούν γι αυτό το θέμα και να ζητήσουν οδηγία από το Θεό για να τους αυξήσει την επίγνωση και την πίστη τους και να υπακούσουν στο θέλημα Του γιατί ότι κάνουν από πίστη ευχαριστούν το Θεό.

---Δεν μπορούμε να λέμε μια έτοιμη προσευχή όπως το πάτερ υμών,το βασιλεύ ουράνιε ή το πιστεύω;

---Το πιστεύω δεν είναι προσευχή είναι ομολογία πίστεως. Αυτό πρέπει να το διαβάσουμε με προσοχή για να ξέρουμε τι πρέπει να πιστεύουμε και τι δεν πρέπει να πιστεύουμε. Το πάτερ υμών είναι μια προσευχή που την δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός στους μαθητές του. Καλό θα είναι όταν το λέμε να το κάνουμε με προσοχή και να καταλαβαίνουμε ακριβώς τι λέμε, να το εννοούμε και να το πιστεύουμε, και όχι απλά να το απαγγέλλουμε. Το βασιλεύς ουράνιε είναι μια πολύ ωραία επίκληση για να πληρωθούμε με το πνεύμα το Άγιο πολύ ωφέλιμη. Εκτός όμως από μια έτοιμη προσευχή καλό θα είναι να μάθομε και να μιλάμε με το Θεό με δικά μας λόγια σαν παιδί που μιλάει στον πατέρα Του.

• Στην ομαδική προσευχή, όταν δηλαδή κάποιος κάνει μια προσευχή δυνατά και αντιπροσωπεύει όλους, για να συμμετέχω σε αυτή ενεργά πρέπει τελειώνοντας να πω “αμήν”. Να είμαστε πολύ προσεχτικοί όμως και να παρακολουθούμε την κάθε λέξη της προσευχής και αν σε κάτι δεν συμφωνούμε δεν πρέπει να λέμε “αμήν”.Όπως γίνεται και στη ζωή δεν βάζουμε ποτέ την υπογραφή μας σε κάτι που δεν συμφωνούμε. Παράφραση της λέξης “αμήν” είναι το “αμέ”δηλαδή “να”, “συμφωνώ”.

Προσευχόμαστε κατά μόνας ξεκινώντας με κινητήριο δύναμη την πίστη, με μετάνοια και πλύσιμο με το αίμα του Χριστού, συγχωρούμε τους εχθρούς μας, και φέρνουμε τα πνευματικά και τα υλικά αιτήματα μας στο Θεό. Είμαστε επίμονοι στο να ζητάμε και δεν απογοητευόμαστε όταν αργούμε να λάβουμε το αίτημα μας, επανεξετάζουμε όμως το αίτημα μας με σοφία Θεού. Πριν κλείσουμε αφήνουμε ξανά την πρωτοβουλία στο Θεό-ας γίνει το θέλημα σου Κύριε. Τελειώνοντας ευχαριστούμε τον Θεό και τον δοξάζουμε.

Το σήμερα, το αύριο, το χθες

Μες την πολλή προσπάθεια και αγωνία

το αύριο σωστά να ετοιμάσουμε

και τίποτα στην τύχη μην αφήσουμε

περνά το σήμερα

και... δεν προλάβαμε να ζήσουμε.

Κάθε καινούργια μέρα πριν το καταλάβουμε

γίνεται χθες και χάνεται.

Το αύριο, η προσδοκία, το όνειρο,

δεν ισχυρίζομαι ότι ολοσχερώς μας γέλασε,

η μοιρασιά μονάχα ήταν λιγάκι ...ανισόρροπη.

Αντί να ζούμε με όλες τις αισθήσεις μας

την κάθε μέρα μας την κάθε μας στιγμή,

υπνοβατώντας,

ζούσαμε μες στο μυαλό μας, σχεδιάζοντας αυτή που περιμέναμε.

Μέρα τη μέρα το χρόνο ροκανίζοντας

το άνθος της ζωής μας πια μαραίνεται,

και πριν καλά-καλά το ...μυριστούμε ...μοναδικός καρπός οι αναμνήσεις

Γιατί έτσι συνηθίσαμε,

η μέρα χωρίς όνειρα και προσδοκίες να μοιάζει άδεια,ανιαρή

και ξεγλιστρώντας απ' το σήμερα,

ήσυχα-ήσυχα κουρνιάζουμε, πάλι μέσα...στο χθες να ζούμε.

Το σήμερα έτσι κι αλλιώς το χάσαμε!

Λένια 18. 11. 2013

'Όταν!

Όταν, από εφτά χρονών παιδί

έπρεπε στο διπλανό χωριό χωρίς παπούτσια

το χειμώνα στο σχολείο να πηγαίνεις

και η δασκάλα αλύπητα να σε βαρά

γιατί τα ποδαράκια σου ήτανε λασπωμένα.

Όταν, δύο κοριτσάκια οκτώ χρονών, σε βάρδιες κάθε μέρα

ένα καζάνι γάλα ετοιμάζανε

για να σιτίσουνε κάθε πρωί όλο το σχολείο.

Όταν, ο δάσκαλος σου μαύριζε τα χέρια με τη βέργα,

γιατί όλα τα μαθήματα

σε ένα δωδεκάφυλλο τετράδιο είχες γραμμένα.

Όταν, στο σπίτι που μεγάλωσες

φοβόσουν μην πέσει ο σοφάς απ' το ταβάνι

το βράδυ στο κεφάλι σου,

και για ν' ακούσεις μουσική

έλεγες στη γειτόνισσα την ένταση να μεγαλώσει.

Όταν, τα ρούχα που φορούσες

έπρεπε πάνω σου να λιώσουν

για να αγοράσεις άλλα

κι αυτό, αν ήσουν τυχερός και η σοδειά ήταν καλή.

Όταν, αργότερα στην μοναξιά της πόλης

μονάχος να επιβιώνεις μάθαινες

κρατώντας σαν κόρη οφθαλμού

αξιοπρέπεια ιδανικά κι αξίες,

και το δικαίωμα να επιλέγεις

και να επιλέγεις μοναχά με μέτρο το βάθος της καρδιάς

κι όχι το πορτοφόλι.

Όταν,στα χέρια σου κρατούσες

το πρώτο σου παιδί και ένιωθες

την ευλογία, την ευθύνη και την ...ενοχή

Όταν, όλα τούτα κι άλλα πολλά όργωναν

την ζωή σου μέσ στα χρόνια

αυτά δεν θέλεις να συμβούν σ' αυτούς που αγαπάς.

Όταν, όμως κάποιον τον υπερπροστατεύεις,

όταν δεν τον αφήσεις την αγριάδα της ζωής να την γευτεί

του λείπει η εμπειρία που φέρνει την σοφία.

γι αυτό γίνεται μαλθακός και αναιδείς, ποτέ δεν ωριμάζει

και έτσι μένει άγουρος, μένει ...μισός .

Λένια 11.11.2013

5) Πίστη

...Πως δύναται άνθρωπός να γεννηθή γέρων ών μήποτε δύναται να εισέλθη δευτέραν φοράν εις την κοιλίαν της μητρός αυτού και να γεννηθή;

(Ιωαν.γ´3 4)

Στην κοιλιά της μητέρας μας βέβαια δεν μπορούμε να μπούμε για να αναγεννηθούμε όπως λέει εδώ ο Νικόδημος. Το περιβάλλον όμως γύρο μας πριν αναγεννηθούμε θυμίζει ακριβώς το σκοτεινό και στενάχωρο περιβάλλον της μήτρας. Γύρο μας σκοτάδι και άγνοια. Δεν γνωρίζουμε ούτε από που ερχόμαστε ούτε που πηγαίνουμε. Επάνω μας ενεργούνται δυνάμεις και έχουμε πάθη που δεν μπορούμε ούτε να τα διαχειριστούμε ούτε γνωρίζουμε τι ακριβώς επιπτώσεις έχουν στη ζωή μας. Γύρω μας πόνος και θλίψη πολλή. Δεν ξέρουμε γιατί συμβαίνουν όλα αυτά, πως να ξεφύγουμε από όλα αυτά.

Ο Θεός όμως ξέρει, είμαστε παιδιά Του και μας αγαπά, γι αυτό μας παρέχει μια γνώση, μας χαράσσει ένα δρόμο, για να ξεφύγουμε και να επιστρέψουμε στο σπίτι μας στον ουρανό κοντά του. Πρέπει να τον εμπιστευτούμε όμως και να τον ακολουθήσουμε.

Είναι δε η πίστις ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων. (Εβραι.ΙΑ´.1.)

• Πίστη είναι η εμπιστοσύνη που δείχνουμε σε κάποιον ότι αυτά που λέει είναι αλήθεια και θα κάνει αυτά που μας υπόσχεται. Όταν εμπιστευτούμε κάποιον του δίνουμε μια εξουσία πάνω μας, τον τροφοδοτούμε με μια δύναμη που μπορεί να την χρησιμοποιήσει αν θέλει και για το κακό μας. Προσοχή λοιπόν ποιον εμπιστευόμαστε.

• Πίστη προς τον Θεό είναι η ελπίδα πως στη ζωή μας μπορούν να συμβούν εξαιρετικά πράγματα που να μην ερμηνεύονται πάντα με τις αισθήσεις μας και την σοφία του κόσμου τούτου.

Πιστός είναι εκείνος όστις σας καλεί όστις και θέλει εκτελέσει. (Θεσ. Ε´24.)

• Πιστεύω στον Θεό σημαίνει ότι τον εμπιστεύομαι. Εμπιστεύομαι ότι αυτά που λέει μέσα στο Λόγο Του είναι αλήθεια, και αυτό που υπόσχεται μπορεί και θέλει να το κάνει. Ειναι δηλαδή αξιόπιστος συνομιλητής

Πιστεύω, Κύριε· βοήθει εις την απιστίαν μου. (Μαρκ θ´24)

• Πιστεύω στο Θεό, σημαίνει ότι τον εμπιστεύομαι, αλλά πως να εμπιστευτώ κάποιον όταν δεν τον γνωρίζω. Όπως γίνεται και με τους ανθρώπους γύρω μας η σχέση και η εμπιστοσύνη χτίζεται σιγά -σιγά. Όσο περισσότερο γνωρίζουμε τον Θεό και τον βλέπουμε να ενεργεί στη ζωή μας, τόσο περισσότερο τον εμπιστευόμαστε.

• Το πρώτο πράγμα που παίρνουμε με την πίστη είναι η σωτηρία μας. Λέμε στο Χριστό: “συχώρεσε με, πλύνε με και καθάρισε με με το αίμα σου” και επειδή πιστεύουμε νιώθουμε αμέσως καθαροί και Άγιοι όπως ο Χριστός.

---Μα αν κάποιος δεν είναι άξιος να σωθεί;

---Αν κάποιος ήταν άξιος τι τον θέλει τον Χριστό; Να σωθεί από μόνος του!

Κανένας μας δεν είναι άξιος να σωθεί, κανένας μας δεν το αξίζει.

---Εγώ όμως γιατί δεν είμαι σίγουρος ότι έχω σωθεί;

• ---Αν δεν είσαι σίγουρος τότε δεν έχεις σωθεί. Όταν έχεις σωθεί έχεις μέσα σου καθαρή και σίγουρη αυτή την πληροφορία.

Έχεις την πληροφορία του Λόγου για την σωτηρία, έχεις δεχτεί το ευαγγέλιο του Χριστού, αλλά δεν είναι ενωμένος με την πίστη σου για να πάρεις την σωτηρία σου.

---Και τι πρέπει να κάνω;

---Όταν αμφιβάλεις θα ρωτάς τον εαυτό σου: Μου υποσχέθηκε ο Θεός στο λόγο του την δωρεάν σωτηρία μου;

---Ναι μου υποσχέθηκε.

---Είναι άξιος, έχει την δύναμη να μου την χαρίσει ή λέει ψέματα είναι αναξιόπιστος;

---Ναι! Μπορεί να το κάνει.

---Τότε ζήτα να σου δώσει ο Θεός πίστη για να πάρεις την σωτηρία σου. Αν και πάλι δεν νιώθεις την σιγουριά της σωτηρίας να γονατίσεις και να ζητήσεις συχώρεση από το Θεό διότι τον Θεωρείς αναξιόπιστο.

Η πρώτη φορά είναι δύσκολη γιατί μας έχουν ποτίσει τόσο πολύ με την ιδέα ότι κάτι πρέπει να κάνουμε κι εμείς για να αξίζουμε την σωτηρία που μας είναι παράξενο στην πράξη να πιστέψουμε ότι είναι τελικά τόσο απλό.

Μόλις έρχεται η αμφιβολία να την πολεμάς με την πίστη λέγοντας ξανά και ξανά: “δεν γίνεται να απαξιώνω τον Θεό και να μην λαμβάνω το δώρο της σωτηρίας.”

Αν παρόλα αυτά δεν αλλάξει κάτι, ίσως έχεις σκανδαλιστεί με τον Λόγο και πρέπει να ξαναδείς τους όρους της διαθήκης και να τους δεχτείς ό λ ο υ ς αλλιώς έχεις χάσει την σωτηρία σου για πάντα. Πήγαινε να διαβάσεις ξανά το κεφάλαιο ο Λόγος σαν οδός, ο λόγος σαν τροφή.

Δωρεάν είπαμε δίνεται η σωτηρία αλλά όχι ανεξέλεγκτα και όπως θες εσύ.

Η διαθήκη του Χριστού έχει και όρους για να την κληρονομήσεις, γι αυτό διαβάζουμε τον Λόγο για να τους μάθουμε.

Αυτή είναι και η δική μου προσπάθεια εδώ, να τους επισημάνω και όσο μπορώ να τους διευκρινίσω.

---Γιατί είπες την πρώτη φορά, δεν σωνόμαστε μια φορά και για πάντα, σωνόμαστε πολλές φορές;

---Αν αφού καθαριστείς και λάβεις την σωτηρία σου μετά πηγαίνεις και λες ψέματα, συκοφαντείς, μοιχεύεις, ή ό,τι άλλο, εσύ τι νομίζεις ότι είσαι ακόμα σωσμένος;

Η σωτηρία μας κερδίζεται και χάνεται κάθε μέρα. Είναι ένας καθημερινός αγώνας. Δια πίστεως ελπίζουμε ότι ο Χριστός θα μας κρατήσει μέχρι τέλους.

Επειδη εφυλαξας τον λογον της υπομονης μου, και εγω θελω σε φυλαξει εκ της ωρας του πειρασμου, οστις μελλει να ελθη επι της οικουμενης ολης, δια να δοκιμαση τους κατοικουντας επι της γης..(Αποκ. 3:12)

Ας ζητη ομως μετα πιστεως, χωρις να δισταζη παντελως διοτι ο δισταζων ομοιαζει με κυμα θαλασσης κινουμενον υπο ανεμων και συνταραττομενον. Διοτι ας μη νομιζη ο ανθρωπος εκεινος οτι θελει λαβει τι παρα του Κυριου. Ανθρωπος διγνωμος ειναι ακαταστατος εν πασαις ταις οδοις αυτου. (Ιακωβ.1.6-8)

• Εδώ βλέπουμε ότι για να λάβεις κάτι από τον Θεό θέλεις πίστη και χωρίς πίστη δεν παίρνεις τίποτα. Είναι λοιπόν το μέσον, ο αγωγός, με τον οποίο τραβάμε την ενέργεια και τη δύναμη από τον Λόγο του Θεού.

..Κατά την πίστιν σας ας γείνη εις εσάς.(Ματθ.θ´29)

• Η πίστη έχει πολύ μεγάλη δύναμη με την οποία ο χριστιανός μπορεί να πάρει την Θεραπεία του, τη λύση στο όποιο του πρόβλημα, να λάβει τα χαρίσματα του Αγίου πνεύματος και γενικά να ακολουθήσει το δρόμο του Θεού.

...αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεω, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν...(Εβραι.ιβ´2)

• Πρώτος ο Χριστός ερχόμενος στη γη έπρεπε να εμπιστευτεί το Θεό. Είχε κι εκείνος ανάγκη την πίστη ως μέσον, δια να μπορέσει να αντλήσει τις δυνάμεις του ουρανού και να υπομείνει τον σταυρικό θάνατο και τους εξευτελισμούς...

επί πάσι δε αναλάβετε την ασπίδα της πίστεως δια της οποίας θέλετε δυνηθή να σβέσητε πάντα τα βέλη του πονηρού τα πεπυρωμένα. (Εφεσ.ς´16)

• Η πίστη χρησιμοποιείτε σαν ασπίδα για να μας προστατέψει την ώρα του προβλήματος, την ώρα της δοκιμασίας, όταν θα έρχονται οι σκέψεις μέσα στο μυαλό μας και θα μας λένε: “σε εγκατέλειψε ο Θεός”.Τότε μόνο η Δύναμη της πίστης θα μας προστατέψει. Έχει λοιπόν και προστατευτικές ιδιότητες

• Όπως όλα τα ωραία πράγματα έτσι και η πίστη είναι δώρο από τον Θεό

Διότι κατά Χάριν είσθε σεσωσμένοι δια της πίστεως και τούτο δεν είναι από εσας, Θεού το δώρο,(Εφεσ.β´8)

Τα πράγματα εδώ φαίνονται λιγάκι μπερδεμένα, για να πάρω την σωτηρία πρέπει να πιστέψω στο Θεό, αλλά και η πίστη μου αυτή είναι δώρο από τον Θεό.

---Τελικά εγώ τι κάνω αφού όλα τα κάνει ο Θεός;

--- Ας δούμε λοιπόν τι είναι αυτό που θέλει ο Θεός από εμάς αφού μας προσφέρει αφιλοκερδώς τα πάντα.

... ίνα δια τούτων γείνητε κοινωνοί θείας φύσεως, αποφυγόντες την εν τω κόσμω υπάρχουσαν δια της επιθυμίας διαφθοράν. (Πετρ.Β´α´4).

...Πειραζεται δε εκαστος υπο της ιδιας αυτου επιθυμιας, παρασυρομενος και δελεαζομενος. Επειτα η επιθυμια αφου συλλαβη, γεννα την αμαρτιαν, η δε αμαρτια εκτελεσθεισα γεννα τον θανατον.(Ιάκωβ.1.14-16 )

Ο Θεός γνωρίζει την πυγή του κακού που είναι η επιθυμία. Εκεί εδράζει και από εκεί ξεκινάει η αμαρτία, από την επιθυμία. Αυτό το κάστρο θέλει να καταλάβει κατ' αρχάς ο Θεός. Θέλει την επιθυμία μας να προσκολληθεί σε

εκείνον και στο λόγο του και όχι στην αμαρτία. Θέλει να έχουμε μια γνώμη, εκείνος κι εγώ να θέλουμε το ίδιο πράγμα, να γίνουμε ένα, να συνυπάρξει μέσα μας νους Χριστού.

• Το να θέλω να κάνω αυτό που μου ζητάει είναι η απόδειξη ότι τον εμπιστεύομαι, και αφού τον εμπιστεύομαι θα ενεργήσει στη ζωή μου με τέτοιο τρόπο που όταν εγώ το διαπιστώσω θα τον πιστέψω περισσότερο.

Όταν ο πατέρας λέει στο παιδί του: “πρόσεξε παιδί μου πριν περάσεις τον δρόμο απέναντι, κοίταξε καλά δεξιά και αριστερά μην περνάει αυτοκίνητο”

Τι θέλει ο Πατέρας να κάνει το παιδί του;

Για να αποφύγει τον κίνδυνο πρέπει να εμπιστευτεί τον πατέρα του, ότι του λέει την αλήθεια, και να θελήσει να κάνει αυτό που του επισημαίνει. Από εκεί και πέρα ο πατέρας είναι πάντα πρόθυμος να εξηγήσει τις απορίες του παιδιού του και να το βοηθήσει με στόχο πάντα να θέλει το παιδί να μάθει να το κάνει κάποια στιγμή σωστά και μόνο του.

Όταν το παιδί βλέπει από μόνο του και καταλάβει ότι αυτό που του είπε ο πατέρας του ήταν τελικά σωστό και χρήσιμο, τότε θα τον πιστέψει περισσότερο στις υπόλοιπες συμβουλές που θα του δίνει.

Έτσι γνωρίζουμε καλύτερα τον Θεό και αυξάνει η πίστη μας. Όταν βλέπουμε τα αποτελέσματα του έργου του στη ζωή μας.

Χωρίς δε πίστεως αδύνατον είναι να ευαρεστήση τις εις αυτόν διότι ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύση ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν. (Εβρ.ια´6)

• Εδώ είναι ένα εδάφιο που πρέπει να προσέξουμε πολύ. Μόνο αν κάνουμε κάτι από πίστη ευχαριστούμε τον Θεό. Εάν κατά την διάρκεια της μελέτης μας δεν έχουμε στο μυαλό μας αυτό το εδάφιο στην πρώτη δοκιμασία θα σκανδαλιστούμε, θα τα παρατήσουμε ή θα φτιάξουμε την δική μας προσωπική αίρεση.

Αν κάτι από τον Λόγο δεν είναι κατανοητό στην συγκεκριμένη πνευματική ηλικία που βρισκόμαστε δεν πρέπει να παριστάνουμε ότι το πιστεύουμε.

Πως θα πιστέψω κάτι που δεν το καταλαβαίνω, που με σκανδαλίζει;

Εδώ δεν αρκεί απλά να δεχτούμε τον Λόγο. Είναι απαραίτητο να ζητήσουμε βοήθεια από τον Θεό να μας αποκαλύψει πως να το διαχειριστούμε.

Δεν αρκεί να δεχόμαστε μόνο κάτι που μας ζητάει ο Θεός, αλλά έχει και σημασία πως και γιατί το κάνουμε.

Το κάνουμε γιατί το εννοούμε ή από συνήθεια, επιπολαιότητα ή άγνοια;

Γι αυτό όμως θα αναφερθούμε εκτενέστερα στο κεφάλαιο με θέμα ο Λόγος του Θεού σαν τροφή.

Από το τι και ποιόν πιστεύω εξαρτάται όλη η πορεία της ζωής μου. Ο μουσουλμάνος που πίστεψε σε μια συγκεκριμένη ερμηνεία του Κορανίου γίνεται βόμβα και δολοφονεί κόσμο. Πίστεψε ο Κόσμος ότι λεφτά υπάρχουν και μπήκαμε στο μνημόνιο. Μετά πίστεψε ότι κάποιος θα τον βγάλει από το μνημόνιο και άρχισαν να του παίρνουν τα σπίτια του. Υπάρχουν θρησκείες που μας διδάσκουν για το Θεό αλλά δύναμη Θεού δεν βλέπουμε, άραγε γιατί;

Ας πάμε να ψάξουμε τον αυθεντικό Λόγο του Θεού που έχουμε την τύχη να είναι γραμμένος από την αρχή στα Ελληνικά και εκεί θα μάθουμε το γιατί, εκεί θα μάθουμε ποιόν, πως, και τι ακριβώς να πιστεύουμε.

Όσο περισσότερο γνωρίζω τον Θεό τόσο περισσότερο τον εμπιστεύομαι.

Η πίστη είναι δώρο δικό του και χρησιμοποιείται σαν κινητήριος δύναμη. Με αυτή λαμβάνουμε πρώτα την σωτηρία και κατόπιν τα χαρίσματα του Θεού και τα αιτήματα μας. Η δύναμη της πίστης είναι ακόμα ασπίδα κατά του πονηρού. Ποτέ δεν ξεχνώ να ζητήσω στην βραδινή προσευχή “Κύριε αύξησε μου την πίστη”.

Μεγάλη προσοχή σε ποιόν δίνω την πίστη μου γιατί του δίνω την εξουσία να ασκεί επάνω μου επιρροή και δυνάμεις με άγνωστα αποτελέσματα.